اي كاش در حضور تو باران نمي گرفت
تا عشق خاك خوردهء من جان نمي گرفت
دست خيال، روسري ات را نميكشيد
زرد تنت هراس زمستان نمي گرفت
پيراهنت دو تكه نمي شد بدست باد
شوقم زشرم سر به گريبان نمي گرفت
ياس اميدم از نم چشمت نميشکفت
آوارهء شما سرو سامان نمي گرفت
تا عشق نم كشيده ام اينگونه ناتمام
در بين بازوان تو پايان نمي گرفت
حالا منم به وسعت اين بيشه، ناگزير...
اي كاش در حضور تو باران نمي گرفت
سلام ...ممنون بابت محبتت ...